Mam 22 lata, od 15 roku życia są ze mną zaburzenia odżywiania.
Jako dziecko byłam pulchna, dorastając postanowiłam to zmienić, na początku w zdrowy sposób, ale mimo utraty wagi- było mi mało. Schodzenie do 300kcal, codzienne godzinne ćwiczenia, nawet przy braku warunków- choćby na podłodze małej łazienki.
Nie przechodziłam żadnych terapii czy hospitalizacji jak wiele z Was tutaj. Później ed odpuściło- przytyłam czułam się jak śmieć, epizody głodówek i objadania się na przemian.
Ostatnio pod wpływem pewnej sytuacji coś we mnie pękło, poddałam się, nie umiem panować nad jedzeniem więc nie jem wcale, jedynie suplementacja, parzone zioła i benzodiazepiny.
Mam zerowe poczucie własnej wartości, czuję się gorsza od każdego, jestem jedynie workiem tłuszczu i tylko wymarzony wygląd może mnie uratować.
Nie wiem jakie na tym forum panuje podejście do takich jak ja, ale miałam się przedstawić więc to robię, nie chcę dobrych rad i jeśli nie znajdzie się tu dla mnie miejsce i odrobina akceptacji, zrozumienia-okej.


Pozdrawiam Was serdecznie

Ile masz wzrostu i ile ważysz?

Tak, jak napisałam w innym wątku powitalnym: nie jesteśmy forum pro-ana, więc nie wiem, czy znajdziesz tu to, czego szukasz. Jeśli chcesz po prostu pogadać o swoich uczuciach, jeśli jesteś w stanie w miarę dojrzale podejść do tematu (czyli bez motylkowania), to ja zapraszam, choć ostrzegam - mało się tutaj dzieje.

Myślę, że jesteś tu miło widziana, mimo że tak jak pisze shoffie, mało nas tu ostatnimi czasy. tylko pytanie czy chcesz w tym tkwic, czy znalezc zrozumienie, a może i pomoc?